تأثیر کوبیدگی خاک مسیرهای چوبکشی بر متغیر ریخت‏شناسی و تخصیص زی‏تودۀ خشک نهال بلندمازو Quercus castaneifolia C.A.M در شرایط گلخانه‏ ای

کوبیدگی شدید خاک تأثیرات مهمی بر کارکردهای اکوسیستمی خاک دارد. مقاومت زیاد خاک به نفوذ، ریشه‌دوانی و نفوذ ریشه‏ها را کاهش می‌دهد و سبب کاهش جذب آب و مواد غذایی می‏شود. در این تحقیق، این فرضیه که افزایش مقاومت به نفوذ سبب تأثیر منفی بر متغیرهای ریخت‌شناسی نهال، تخصیص زی‏توده و معماری نهال اثرگذاری بر الگوهای اندام هوایی و زیرزمینی می‏شود، آزمون شد. تأثیر فشردگی خاک در خاک دارای بافت لوم تا رسی- لومی با شرایط بهینه از نظر آب در یک مقیاس پیوستۀ مقاومت به نفوذ (1/0-0/1 مگاپاسکال) بر تخصیص زی‏توده و معماری نهال‏های گونه بلندمازو بررسی شد. با افزایش مقاومت به نفوذ، مقادیر مربوط به اندام‏های زیرزمینی شامل زی‏تودۀ تر و خشک (ریشه اصلی و جانبی) به‌طور معنی‏داری کاهش یافتند. نتایج نشان داد که افزایش تراکم خاک سبب الگوهای متفاوت تخصیص رشد در اندام هوایی و زیرزمینی (نرخ زی‏تودۀ ساقه، نرخ زی‏تودۀ برگ، نرخ زی‏تودۀ ریشه، نسبت زی‏تودۀ ریشه به اندام هوایی، طول ساقۀ خاص، طول ریشۀ خاص و نسبت زی‏تودۀ خشک ریشۀ جانبی به اصلی) و تغییرات معماری در نهال نشده است. می‏توان نتیجه‌گیری کرد که در خاک‏های با بافت لوم به بافت خاک رس- لومی با شرایط بهینۀ آب و خاک و مقاومت به نفوذ تا 0/1 مگاپاسکال، افزایش فشردگی خاک سبب تغییرات معنی‏دار در الگوهای تخصیص رشد در اندام هوایی و زیرزمینی نهال بلندمازو نمی‏شود و به این ترتیب سبب می‏شود که متغیر معماری کمتر از اندازه / رشد، به افزایش تراکم خاک حساس باشد که از این رو پیش‌بینی‌کنندۀ قابل اعتمادی برای اندازه / رشد نیست.